Hello from the South again!

Hello from the South again!

Hier zijn we weer, 3 jaar later op deze blog, hetgeen niet betekent dat we stil hebben gezeten. Tijdens onze vorige trips (wintersport in Fins Lapland (februari 2013) en onze honeymoon naar Chili, Argentinië, Antarctica, South-Georgia en Uruguay (december/januari 2013-2014)), was het simpelweg niet te doen om een blog bij te houden). Gelukkig nu wel weer ☺.

Vorige week heeft in het teken gestaan van ‘gaan we wel of niet op reis? En zo ja, waar naar toe?‘ Diverse bestemmingen passeerden de revue. Op vrijdag 31 juli was eindelijk de kogel door de kerk. Zaterdag 1 augustus vertrokken we naar Nieuw-Zeeland, het land dat al in 2010 ons hart heeft gestolen.

Na een totale reisduur van ca. 36 uur kwamen we maandag 3 augustus aan op Christchurch airport waar we aangenaam werden verrast door het warme weer (21 graden en dat voor een winter … heerlijk!)

Direct na aankomst zijn we bij Apex een huurauto gaan regelen. We hebben gebeld met het bedrijf, zij pikten ons een paar minuten later bij de luchthaven op met een busje en brachten ons vervolgens naar Apex. Waar we in 2010 in een Ford Focus reden, gingen we nu voor een Toyota Rav4 (4x4) hetgeen aan te bevelen is voor de mensen die gaan rondreizen op het Zuidereiland gedurende de Kiwi-winter.

Nadat we de auto hadden geregeld (het links rijden was weer even wennen, zo ging bij Chris telkens de ruitenwisser heen en weer, i.p.v. het knipperlicht aan en uit ☺), vertrokken we richting ons eerste verblijf in Christchurch (hotel The George). Het duurde allemaal wat langer, aangezien de mevrouw van Apex het verkeerde adres (het adres waar we moesten zijn bestaat daadwerkelijk 2 keer in Christchurch) had ingevoerd in onze Navman navigatie. Niet dat dit heel erg is, onderweg konden we namelijk al direct genieten van de prachtige natuur.

Eenmaal aangekomen in het hotel waren we k.o. en lagen we om 18:30u in bed. Uiteraard kon het niet uitblijven dat we beiden rond 03:00u klaarwakker waren. Altijd leuk, zo’n jetlag! Dus wat doe je dan? Appen met het thuisfront … dat kan heel goed, want het tijdverschil met Nederland is 10 uur.

De volgende ochtend (dinsdag 4 augustus) besloten we om naar Kaikoura te rijden. Onderweg in Kimberley gestopt om bij de Countdown (de plaatselijke AH) wat boodschappen in te slaan om vervolgens onze tocht voort te zetten. Na zo’n 183km (ca. 3u rijden als je niet wordt afgeleid door allerlei ‘scenic routes’) kwamen we aan in Kaikoura (wederom zo’n 19 graden!). Een plek die vooral bekend staat om de wildlife. Denk hierbij aan whale-watching, Nieuw-Zeelandse pelsrobben, albatrossen etc. Na het inchecken (Waves on the Esplanada Apartments) bezochten we de plaatselijke VVV om een whale-watch tour te regelen waarna we tevens de eerste ‘fur-seal colony’ hebben bezocht. Nu zijn we wat betreft het zien van wildlife al heel wat gewend, maar desondanks blijft het zo’n genot om naar te kijken! Vervolgens zijn we bij The Green Dolphin een hapje gaan eten. De open haard brandde al, heerlijk!

Woensdag 5 augustus om 06:00u ging de wekker … oef … met een jetlag die nog niet helemaal voorbij was viel dit toch echt even tegen. Om 07:15u moesten we ons nl. melden voor de whale-watch tour. Zoals jullie inmiddels weten is Kim geen piraat, hetgeen inhield dat de avond van tevoren toch echt het ‘paardenmiddel’ Scopoderm achter het oor geplakt moest worden. Iets dat gek genoeg niet nodig was gedurende onze trip naar Antarctica. Eenmaal aan boord gingen we op zoek naar walvisssen … en ja hoor, na zo’n uurtje varen zagen we de eerste ‘sperm-whale’. Fantastisch!! Er volgden nog 2 soortgenoten, inclusief het zien van diverse zeevogels, waaronder de albatros, kon onze dag niet meer stuk. We hadden dan ook niet meer verwacht een school Dusky dolfijnen tegen te komen. Wat een traktatie! Na ongeveer 3 uurtjes zetten we onze voetjes weer aan wal (wat voelt dat goed!) om vervolgens in ons appartement te lunchen. ’s Middags gingen we naar de Ohau Stream Walk, een prachtige waterval die vooral bekend staat om het ‘pierenbadje’ voor jonge zeehonden. Na een korte wandeling troffen we welgeteld 2 zeehondjes aan, een zwemmend en de ander luierde in het bosje. Per toeval spotte Kim elders nog 2 jonge zeehondjes, wat ons op een totaal van 4 brengt. Te bedenken dat er zo’n 200 stuks aanwezig kunnen zijn … tja … de rest is vermoedelijk al naar de zee vertrokken. Het voelde toch wel enigszins aan als een deceptie, maar desondanks kunnen we blij zijn dat we er nog een paar hebben gezien. Het maakte de dag in elk geval compleet ☺.

Tegen de avond besloten we om bij de plaatselijke visboer verse vis, waaronder de welbekende ‘crayfish’ te kopen (langoustine). Onder het genot van heerlijk ruikende zeehondenstront heeft Chris gesmuld terwijl we een prachtig uitzicht hadden op de ‘seal-colony’. Ambiance tot en met! ;)

De volgende dag (6 augustus) besloten we om Kaikoura eerder te verlaten zodat we onze tocht langzaam konden voortzetten richting het Zuiden van het Zuidereiland. Deze dag stond dan ook met name in het teken van rijden, rijden en nog eens rijden …
Na ca. 420km en ca. 8u later, (we hebben voor een groot gedeelte de ‘scenic route’ gereden) kwamen aan in Oamaru. Na plaatselijk een motel te hebben geregeld (Oamaru Motor Lodge) hadden we welgeteld 15 minuten om naar de zee te rijden waar we ons nog op de valreep konden aanmelden voor de ‘blue-pinguïn tour’. Net na zonsondergang komen deze kleine pinguïns (de kleinste ter wereld!) waggelend uit zee waar zij zojuist zo’n 12 uur hebben doorgebracht om vervolgens aan land uit te rusten. Het was helaas ietwat commercieel opgezet (iets waar we beiden niet zo van houden), maar desondanks voor ons wel een mooie kans om ook deze pinguïn te kunnen zien. Dit hield dan ook tevens in dat we de dag daarna onze spullen konden pakken om verder te reizen naar het voor ons nog onbekende zuiden.

Vrijdag 7 augustus begon de dag lekker rustig. We hebben tussen de locals heerlijk ontbeten bij een plaatselijk koffietentje. Dit is vakantie, dit is genieten! Na het bijwerken van deze blog en diverse kopjes koffie en thee zetten we onze rit via Dunedin voort naar ‘Kaka Point’ (212km).

We hopen jullie gauw weer op de hoogte te brengen van de avonturen die we daar zullen beleven.

Tot gauw!
Chris & Kim.