No Worries
Door: Chris & Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
22 Augustus 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland
No worries …
Vanuit Auckland zijn we zondag 16 augustus in zuidoostelijke richting naar het schiereiland ‘Coromandel’ gereden, pakweg 168km en 2 ½ uur rijden. Witte stranden, een helderblauwe zee, prachtige bloemen, planten, bomen en bossen kwamen ons tegemoet. Met daarbij een stralende zon leek dit op een tropisch paradijsje. De temperatuur liep inmiddels op naar zo’n 17 graden. Heerlijk!
Tijdens een korte break aan het strand gaf een local allerlei leuke aanbevelingen. Zo zijn we bij ‘hot water beach’ geweest waar warm water door het zand omhoog borrelt. Tijdens eb kun je dan een kuil graven en erin gaan zitten. Een gat maken met je handen is door de hoge watertemperaturen vrijwel niet te doen (ca. 64 graden), dus een schep is noodzakelijk. Wij hebben noodgedwongen onze kleding aan moeten houden vanwege het feit dat Chris juist deze dag in een Hema-tent van Kim rondliep ;).
Vervolgens hebben we onze rit voortgezet richting de Cathedral Cove. Vanaf de parkeerplaats restte ons een wandeltocht van circa 45 minuten, waarna we werden beloond met een spectaculair uitzicht. Wauw! Wat we op dat moment nog niet wisten is dat deze locatie gebruikt is in de film ‘Chronicles of Narnia -Prince Caspian’.
Aan het einde van de dag hebben we last-minute in de buurt nog snel even een B&B gezocht (Hahei Oceanfront) waar we uiteindelijk één nachtje hebben verbleven. De volgende dag (maandag 17 augustus) hebben we het rondje Coromandel afgemaakt en zijn we in ca. 4 uur richting Matamata gereden (250km). Matamata dankt haar bekendheid aan de films ‘The Lord of the Rings’ en ‘The Hobbit’. De regering van Nieuw-Zeeland heeft besloten om er een toeristische attractie van te maken (‘Hobbiton’), hetgeen werkelijk perfect commercieel uitgemolken wordt. Voor de liefhebbers van de Tolkien (auteur van ‘The Lord of the Rings’ en ‘The Hobbit’) verhalen is het wellicht de gevraagde toegangsprijs waard, wij vonden de EUR 50,- p.p. wat aan de hoge kant voor twee uurtjes struinen door een mini-Efteling in groepen van circa 40 personen waarbij iedereen tot de tanden bewapend was met fotocamera’s.
Na de filmset te hebben gezien (dinsdag 18 augustus) zijn we diezelfde dag nog naar Napier doorgereden (255km, zo’n 3 uurtjes rijden) waar we onze intrek namen in Watea Boutique B&B. Onderweg zijn we nog even gestopt om een made in New-Zealand schapenvachtje te kopen, iets waar Kim al geruime tijd haar zinnen op gezet had. Dus nee, geen geel Ikea-gevalletje ;).
Op woensdag 19 augustus zijn we op advies van de B&B eigenaren de stad (Napier) gaan bezichtigen. Deze stad werd op 3 februari 1931 getroffen door een zeer zware aardbeving. Het stadscentrum werd volledig verwoest en herbouwd in een bouwstijl uit die tijd, te weten: art-deco. De oude gebouwen zien er prachtig uit. Jammer dat Napier geen autovrije zone heeft, wat de schoonheid van de gebouwen nog beter tot z’n recht zou laten komen. Na deze korte stadswandeling eindigden we bij ‘Mister D’ voor ‘the catch of the day’. De begeleidende wijn hadden we bewaard voor een bezoek aan een van de vele wijnproeverijen die Hawke’s Bay rijk is, in ons geval Sileni Estates.
Na 7 verschillende wijnen te hebben geproefd, 3 witte en 4 rode, liepen we met 4 gekochte flessen naar buiten. Hopelijk overleven de flessen de terugreis zonder te breken!
Aan het eind van de dag zijn we met onze Ford Focus Trend ‘Te Mata Peak’ omhoog getufd waar we hebben genoten van een mooi uitzicht over Hawke’s Bay.
Na wederom heerlijk uitslapen zijn we donderdag 20 augustus naar de ‘Shine Falls’ gereden (de rit er naar toe is al meer dan de moeite waard) om vervolgens -via een prachtige wandelroute tussen de schaapjes en mekkerende lammetjes- uit te komen bij een 58 meter hoge waterval. Geen mens te bekennen, geen telefonisch bereik … just the two of us … dit is voor ons het echte Nieuw-Zeeland. Puur genieten! Vervolgens nog even naar mooi strandje geweest in Waipatiki om daarna de dag culinair af te sluiten bij McDrek.
Ons verblijf in Napier kwam na 3 nachten tot z’n einde. Vrijdag 21 augustus vertrokken we bijtijds in de richting van Auckland, met als tussenstop de stad Hamilton (Ambassador Suites). Onderweg hebben we Orakei Korako (The Hidden Valley) -een natuurpark met thermische activiteit- bezocht waar wederom weinig mensen te zien waren. Daar waar we 5 jaar geleden in Rotorua zeer druilerig weer hadden in soortgelijke parken, hoopten we voorafgaand aan deze reis op goed weer voor deze ene dag. Gelukkig waren de weergoden ons ditmaal goedgezind. Een strakblauwe lucht heeft ons prachtige foto’s opgeleverd en met 16 graden was het heerlijk vertoeven.
Zaterdag 22 augustus stond in het teken van de laatste keer de reistassen volproppen. Hoewel de tassen op de heenweg reeds overvol zaten, moest er toch echt voor 5 flessen wijn, een fles ‘Hobbitbier’ (tja …), de halve Nellie Tier shop en het schapenvachtje van Kim een plekje gevonden worden. Gelukkig bleven we onder de 32kg per reistas.
De laatste 130km gingen via een kronkelweg richting het noorden (Auckland), waar we de sleutel van de B&B hebben afgegeven, wederom geluncht bij Rad en de huurauto hebben ingeleverd. Op dit moment zitten we op de luchthaven van Auckland in afwachting van onze vlucht -via Melbourne en Dubai- naar Düsseldorf.
No worries … we will be home soon.
Chris & Kim.
Ps:
Na wederom 3 weken Nieuw-Zeeland komen we tot de conclusie dat …
… we wéér tijd te kort komen.
… we ca. 4500km hebben gereden, maar dit helemaal geen straf was.
… na 21 accomodaties (2010 en 2015) Kim Chris gelijk moet geven dat B&B’s tóch leuker zijn dan hotels/ motels.
… de kiwi-winter dé tijd is om last-minute én op de bonnefooi rond te reizen.
… kiwi’s heel toegankelijk zijn en graag een praatje aanknopen.
… kiwi’s nog niet verslaafd zijn aan het gebruik van smartphones in het openbaar.
… een korte broek -ongeacht het weer- gewoonweg altijd kan.
… op teenslippers of op blote voeten lopen -ongeacht het weer- ook gewoonweg altijd kan.
… een donatiepaal op een afgelegen locatie overeind blijft staan.
… op de meeste plekken geldt dat de deur achter je dichttrekken zonder deze af te sluiten voldoende is.
… steeds meer Aziaten, met name de Chinezen dit land weten te vinden.
… een omrekenfactor van 1.60 (nu) meer pijn doet dan 1.95 (5 jaar geleden).
… we nu toch ook wel weer naar ons eigen bedje snakken.
Vanuit Auckland zijn we zondag 16 augustus in zuidoostelijke richting naar het schiereiland ‘Coromandel’ gereden, pakweg 168km en 2 ½ uur rijden. Witte stranden, een helderblauwe zee, prachtige bloemen, planten, bomen en bossen kwamen ons tegemoet. Met daarbij een stralende zon leek dit op een tropisch paradijsje. De temperatuur liep inmiddels op naar zo’n 17 graden. Heerlijk!
Tijdens een korte break aan het strand gaf een local allerlei leuke aanbevelingen. Zo zijn we bij ‘hot water beach’ geweest waar warm water door het zand omhoog borrelt. Tijdens eb kun je dan een kuil graven en erin gaan zitten. Een gat maken met je handen is door de hoge watertemperaturen vrijwel niet te doen (ca. 64 graden), dus een schep is noodzakelijk. Wij hebben noodgedwongen onze kleding aan moeten houden vanwege het feit dat Chris juist deze dag in een Hema-tent van Kim rondliep ;).
Vervolgens hebben we onze rit voortgezet richting de Cathedral Cove. Vanaf de parkeerplaats restte ons een wandeltocht van circa 45 minuten, waarna we werden beloond met een spectaculair uitzicht. Wauw! Wat we op dat moment nog niet wisten is dat deze locatie gebruikt is in de film ‘Chronicles of Narnia -Prince Caspian’.
Aan het einde van de dag hebben we last-minute in de buurt nog snel even een B&B gezocht (Hahei Oceanfront) waar we uiteindelijk één nachtje hebben verbleven. De volgende dag (maandag 17 augustus) hebben we het rondje Coromandel afgemaakt en zijn we in ca. 4 uur richting Matamata gereden (250km). Matamata dankt haar bekendheid aan de films ‘The Lord of the Rings’ en ‘The Hobbit’. De regering van Nieuw-Zeeland heeft besloten om er een toeristische attractie van te maken (‘Hobbiton’), hetgeen werkelijk perfect commercieel uitgemolken wordt. Voor de liefhebbers van de Tolkien (auteur van ‘The Lord of the Rings’ en ‘The Hobbit’) verhalen is het wellicht de gevraagde toegangsprijs waard, wij vonden de EUR 50,- p.p. wat aan de hoge kant voor twee uurtjes struinen door een mini-Efteling in groepen van circa 40 personen waarbij iedereen tot de tanden bewapend was met fotocamera’s.
Na de filmset te hebben gezien (dinsdag 18 augustus) zijn we diezelfde dag nog naar Napier doorgereden (255km, zo’n 3 uurtjes rijden) waar we onze intrek namen in Watea Boutique B&B. Onderweg zijn we nog even gestopt om een made in New-Zealand schapenvachtje te kopen, iets waar Kim al geruime tijd haar zinnen op gezet had. Dus nee, geen geel Ikea-gevalletje ;).
Op woensdag 19 augustus zijn we op advies van de B&B eigenaren de stad (Napier) gaan bezichtigen. Deze stad werd op 3 februari 1931 getroffen door een zeer zware aardbeving. Het stadscentrum werd volledig verwoest en herbouwd in een bouwstijl uit die tijd, te weten: art-deco. De oude gebouwen zien er prachtig uit. Jammer dat Napier geen autovrije zone heeft, wat de schoonheid van de gebouwen nog beter tot z’n recht zou laten komen. Na deze korte stadswandeling eindigden we bij ‘Mister D’ voor ‘the catch of the day’. De begeleidende wijn hadden we bewaard voor een bezoek aan een van de vele wijnproeverijen die Hawke’s Bay rijk is, in ons geval Sileni Estates.
Na 7 verschillende wijnen te hebben geproefd, 3 witte en 4 rode, liepen we met 4 gekochte flessen naar buiten. Hopelijk overleven de flessen de terugreis zonder te breken!
Aan het eind van de dag zijn we met onze Ford Focus Trend ‘Te Mata Peak’ omhoog getufd waar we hebben genoten van een mooi uitzicht over Hawke’s Bay.
Na wederom heerlijk uitslapen zijn we donderdag 20 augustus naar de ‘Shine Falls’ gereden (de rit er naar toe is al meer dan de moeite waard) om vervolgens -via een prachtige wandelroute tussen de schaapjes en mekkerende lammetjes- uit te komen bij een 58 meter hoge waterval. Geen mens te bekennen, geen telefonisch bereik … just the two of us … dit is voor ons het echte Nieuw-Zeeland. Puur genieten! Vervolgens nog even naar mooi strandje geweest in Waipatiki om daarna de dag culinair af te sluiten bij McDrek.
Ons verblijf in Napier kwam na 3 nachten tot z’n einde. Vrijdag 21 augustus vertrokken we bijtijds in de richting van Auckland, met als tussenstop de stad Hamilton (Ambassador Suites). Onderweg hebben we Orakei Korako (The Hidden Valley) -een natuurpark met thermische activiteit- bezocht waar wederom weinig mensen te zien waren. Daar waar we 5 jaar geleden in Rotorua zeer druilerig weer hadden in soortgelijke parken, hoopten we voorafgaand aan deze reis op goed weer voor deze ene dag. Gelukkig waren de weergoden ons ditmaal goedgezind. Een strakblauwe lucht heeft ons prachtige foto’s opgeleverd en met 16 graden was het heerlijk vertoeven.
Zaterdag 22 augustus stond in het teken van de laatste keer de reistassen volproppen. Hoewel de tassen op de heenweg reeds overvol zaten, moest er toch echt voor 5 flessen wijn, een fles ‘Hobbitbier’ (tja …), de halve Nellie Tier shop en het schapenvachtje van Kim een plekje gevonden worden. Gelukkig bleven we onder de 32kg per reistas.
De laatste 130km gingen via een kronkelweg richting het noorden (Auckland), waar we de sleutel van de B&B hebben afgegeven, wederom geluncht bij Rad en de huurauto hebben ingeleverd. Op dit moment zitten we op de luchthaven van Auckland in afwachting van onze vlucht -via Melbourne en Dubai- naar Düsseldorf.
No worries … we will be home soon.
Chris & Kim.
Ps:
Na wederom 3 weken Nieuw-Zeeland komen we tot de conclusie dat …
… we wéér tijd te kort komen.
… we ca. 4500km hebben gereden, maar dit helemaal geen straf was.
… na 21 accomodaties (2010 en 2015) Kim Chris gelijk moet geven dat B&B’s tóch leuker zijn dan hotels/ motels.
… de kiwi-winter dé tijd is om last-minute én op de bonnefooi rond te reizen.
… kiwi’s heel toegankelijk zijn en graag een praatje aanknopen.
… kiwi’s nog niet verslaafd zijn aan het gebruik van smartphones in het openbaar.
… een korte broek -ongeacht het weer- gewoonweg altijd kan.
… op teenslippers of op blote voeten lopen -ongeacht het weer- ook gewoonweg altijd kan.
… een donatiepaal op een afgelegen locatie overeind blijft staan.
… op de meeste plekken geldt dat de deur achter je dichttrekken zonder deze af te sluiten voldoende is.
… steeds meer Aziaten, met name de Chinezen dit land weten te vinden.
… een omrekenfactor van 1.60 (nu) meer pijn doet dan 1.95 (5 jaar geleden).
… we nu toch ook wel weer naar ons eigen bedje snakken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
